تولید اسم‏های ساده و مرکب در بیماران زبان پریش فارسی‏زبان

در پژوهش حاضر، اختلال‏های کنشی را در بیان شفاهی اسمهای ساده (مانند کتاب)، مرکب فعلی (مانند کمر‏بند) و مرکب غیر‏فعلی (مانند کتاب‏خانه) زبان فارسی در دو بیمار زبان‏پریش بروکا و یک بیمار ترانسکرتیکال حرکتی، به‏صورت موردی و با استفاده از آزمون‏های نامیدن در مواجهه و تکرار مطالعه میکنیم تا روی‏کرد استفاده‏شده از‏سوی آنها را در تولید این اسمها مشخص کنیم. در این مطالعه، تفاوت معناداری بین خطا‏ها در کاربرد اسم‏های ساده و مرکب و نیز بین نوع خطا و هستۀ نحوی و معنایی اسمهای مرکب دیده می‏شود؛ در صورتی که بین میزان خطا و مقولۀ دستوری سازندۀ اسمهای مرکب فعلی و غیر‏فعلی، ارتباط معناداری وجود ندارد. بیماران اسمهای ساده را به‏صورت کلی، اسمهای مرکب را در آزمون تکرار به‏صورت تقطیع و در آزمون نامیدن، هم به‏صورت کلی و هم به‏شکل تجزیه به اجزای سازنده پردازش کرده‏اند.